طبقه‌بندی حشره‌کشها :
نسل اول:
روغنها و ترکیبات گیاهی و مشتقات آرسنیک که بر اساس آزمون و خطا تولید شده‌اند.
نسل دوم:
ددت، کارباماتها، فسفره‌ها، پایرتیروئیدها که از راه سنتز گسترده و غربال و شناخت بنیان فعال مواد درست میشوند.
نسل سوم:
ترکیباتی مانند شبه‌هورمون جوانی که سنتز آنها بر اساس مولکولهای موثر در فیزیولوژی، بیوشیمی و اکولوژی حشرات و تفاوتهایی که در بین آفت و حشرات مفید وجود دارد انجام شده‌است.
نسل چهارم:
ژنهای عامل توکسین را به موجودات مورد نظر منتقل میکنند، در این روش ترکیبی از بیوتکنولوژی، نوروفیزیولوژی و بیوشمی حشره مورد استفاده قرار میگیرد.
طبقه‌بندی از نظر چگونگی تاثیر:
1- آفت کشهای فیزیکی:
از راههای فیزیکی باعث اختلال در اعمال حیاتی حشره میشوند، بستن منافذ تنفسی (مانند دیازینون و گوزاتیون)، موم پوست حشره جذب کرده و باعث از دست رفتن آب بدن میشوند (مانند گروههای بی‌اثر مثل اسید بوریک و سیلیکاژل)
2- آفت‌کشهای پروتوپلاسم:
موادی هستند که به کلیه آنزیمهای بدن حشره حمله میکنند و باعث رسوب آنها میشوند، ترکیبات جیوه، اسیدهای قوی و فلزات سنگین مثل کادنیوم و سرب.
3- آفت‌کشهای عصبی:
این ترکیبات در سیستم عصبی حشره اختلال ایجاد میکنند، اینگونه سموم ممکن است روی قسمتهای مختلف سلول عصبی مثل آکسون و سیناپس‌ها و آنزیمهای عصبی اثر بگذارند، حشره‌کشهای فسفره کلره و کاربامتهای از این دسته‌اند.
4- مهارکننده‌های متابولیکی:
موادی هستند که با جذب الکترون تولید انرژی حاصل از اکسیداسیون کربوهیدراتها لیپیدها و پروتئین‌ها را مختل می‌نمایند، روتنون، دی‌نیتروفنل‌ها، کنه‌کشها و قارچکشهایی که مشتقات آلی قلع هستند و نیز یون سیانور از این گروه هستند که از اکسیداسیون احیاء جلوگیری میکنند.
5- عوامل آلکیله کننده:
این ترکیبات یک اتم هیدروژن را در یک ترکیب حیاتی با عامل آلکیل جایگزین میکنند، مهمترین این ترکیبات مشتقات هالوژنه هیدروکربنها مثل متیل بروماید است.