علف کشی است غیرانتخابی، تماسی با اثر جابهجایی متعلق به گروه بایپیریدیلیومها می باشد که توسط اندام های سبز گیاه جذب شده و به مقدار کم در آوند چوبی قابل انتقال است و به همین دلیل موجب کنترل علف های هرز پهن برگ و کشیده برگ می شود. علایم تاثیر آن در علف ها بصورت پژمردگی، سوختگی و خشک شدن بافت در تماس با سم و در عرض چند ساعت بروز می کند.
موارد مصرف:
|
ردیف
|
نوع محصول
|
بیماری های مورد نظر
|
مقدار مصرف
|
|
1
|
درختان میوه
|
علف های هرز باغات
|
3 تا 5 لیتر در هکتار زمانی که ارتفاع علف ها 10 تا 15 سانتی متر باشد
|
|
2
|
سس، یونجه، شبدر
|
علف هرز سس
|
3 تا 5 لیتر در هکتار پس از رویش سس
|
|
3
|
نیشکر
|
علف های هرز نیشکر
|
3 تا 5 لیتر در هکتار
|
|
4
|
سیب زمینی
|
علف های هرز سیب زمینی
|
3 لیتر در هکتار بعد از سبز شدن علف و قبل از رویش سیب زمینی
|
پادزهر: شستشوی معده توام با تجویز مواد جاذب معدنی مثل کائولین، خاک بنتونیت یا ذغال فعال و تجویز مواد مسهل
نکات کاربرد:
· مصرف این علف کش زمانی ترجیح داده می شود که طول علف های هرز کمتر از 15 سانتی متر باشد.
· وقوع بارندگی 10 دقیقه بعد از سمپاشی امکان شستشوی علف کش از سطح گیاه را فراهم می کند.
· پاراکوات نباید به شاخ و برگ و تنه درختان پاشیده شودو دوز مناسب با توجه به پیشرفت مرحله رویشی علف هرز تعیین می شود.
· پاراکوات برای کنترل علف های هرز مزارع سیب زمینی و تا زمانی که 20% غده ها سبز شده باشند قابل مصرف است.
· کاربرد آن روی کتان در شرایط آب و هوایی خشک و روی سیب زمینی در شرایط گرم و خشک توصیه نمی شود.
زیر نظر متخصصین گیاهپزشک مصرف شده و از مصرف آن جز در موارد توصیه شده جدا خودداری گردد.